พ้นไปได้. บทว่า โอติณฺโณ สาตรูเปน หยั่งลงแล้วด้วยราคะอันน่ายินดี
คือก้าวลง หยั่งลงด้วยราคะ อันมีสภาพอร่อย . บทว่า ปลิปถํ คือ สู่ทาง
มีเปือกตมคือกาม. บทว่า ทุคฺคํ คือข้ามได้ยาก.
จบคาถาที่ 7

คาถาที่ 8

18) สีตญฺจ อุณหญฺจ ขุทํ ปิปาสํ
วาตาตเป ฑํสสิรึสเป จ
สพฺพานิเปตานิ อภิสมฺภวิตวา
เอโก จเร ขคฺควิสาณกปฺโป.
พระปัจเจกสัมพุทธเจ้า พึงครอบงำภัยเหล่านี้แม้
ทั้งปวง คือ ความหนาว ความร้อน ความหิว ความ
กระหาย ลม แดด เหลือบ และสัตว์เสือกคลานแล้ว
พึงเที่ยวไปผู้เดียวเหมือนนอแรดฉะนั้น.
พึงทราบวินิจฉัยในคาถาที่ 8 ดังต่อไปนี้.
ความหนาวมี 2 อย่าง คือ ธาตุภายในกำเริบเป็นปัจจัย 1 ธาตุ
ภายนอกกำเริบเป็นปัจจัย 1. ความร้อนก็เหมือนกัน. ในบทเหล่านั้น
บทว่า ฑํส คือ เหลือบ. บทว่า สิรึสเป คือ สัตว์เลื้อยคลานจำพวกใด
จำพวกหนึ่งซึ่งเลื้อยคลานไป. บทที่เหลือชัดดีแล้ว . แม้บทสรุปก็พึงทราบ
โดยนัยที่กล่าวแล้วนั่นแล.
จบคาถาที่ 8